ابزار وبلاگ

آقای من ، مولای من ای امید دل شیدای من گوشه چشمی بنما تاد ل وجان همه یکباره دهم

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم                 بند را بر گسلیم، از همه بیگانه شویم

جان بسپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم                  خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم

سخن راست تو از مردم دیوانه شنو                       تا نمیریم ،  مپندار که مردانه شویم

در سر زلف سعادت که شکن در شکن است              واجب آید که نگون تر ز سر شانه شویم

بال و پر باز گشاییم به بستان چو درخت                   گردر این راه فنا ریخته چون دانه شویم

گر چه سنگیم پی مهر تو چون موم شویم                 گر چه شمعیم پی نور تو پروانه شویم

در رخ آیینه عشق ز خود دم نزنیم                         محرم گنج تو گردیم چو ویرانه شویم

ما چو افسانه دل بی سر وبی پایانیم                       تا مقیم دل عشاق چو افسانه شویم

گر مریدی کند او ما به مرادی برسیم                      ور کلیدی کند او ما همه دندانه شویم

مصطفی در دل ما گر ره  و مسند نکند                     شاید ار ناله کنیم ، استن حنانه شویم

نی خموش کن که خموشانه بباید دادن                      پاسبان را چو به شب ما سوی کاشانه شویم